مخالف

ظرفیت ها هنوز پایین است. 

هنوز هر کسی نمی تواند تحمل شنیدن نقد را داشته باشد. 

واکنش به نقد اغلب انتقام است. یعنی فرد در صدد دفاع از خود بر می آید و منتظر فرصت است که تو را محکوم کند و یا تخریب کند. تخریب معمولا حربه ای ست بعد از  نقد شدن. یعنی فرد نقد شده، به هر عنوانی که هست می خواهد خود را آرام کند. راست می گوید. نقد شدن درد دارد و با این تخریب بعدی، خود را آرام می کند و ناخودآگاهش که آرام شد به کلی موضوع نقد یادش می رود.

حجاب را دیدی؟

دیدی چگونه از هر چیزی استفاده می کنند تا خود را نبینیم؟ تا ایراد را پیدا نکنیم؟ مارا سرگرم حس ها می کنند تا به عقل نرسیم.

حس کارش را خوب بلد است. جوری عقل را شبیه سازی می کند که خودش هم تشخیص نمی دهد این خودش است؟ عقل است؟ عقل اصلی ست؟ چی هست اصلا؟

گاهی این واکنش تخریبی در قبال عدم عزت نفس بر می خیزد. یعنی اینکه من ازینکه مورد اشتباه معرفی بشم، بسیار می ترسم! می ترسم تا کسی فکر کند من اشتباه می کنم. 

ولی خوبه بدونیم که پذیرش اشتباه مال آدم های با عزت نفس بالاست. کسی که عزت نفس بالایی دارد، اشتباه را جزئی از خود نمی بیند! اشتباه را به رفتار خود نسبت می دهد و از اینکه رفتارش می تواند اشتباه باشد، احساس رضایتمندی می کند. چرا که فهمیده است که اشتباه است و دنبال اصلاح آن می رود.

پ.ن

نترس حانیه!

از هیچی نترس!

حتی از اشتباهاتت... اشتباه تو مال تو نیست! فقط برای این اومده که اصلاحش کنی تا بهتر زندگی کنی.