عشق-4

کودکانه هام زیاده. 

داشتم با یه دانشجوی فلسفه حرف می زدم و اون تمام مدت خیلی رسمی و در حیطه اصول نطق می کرد. 

در اخر گیفی براش زدم که یه عروسک سوار بر قطار بود و داشت خداحافظی می کرد. 

کوتاه و دقیق حرف می زدم.  خالی از روده درازی! 

و همراه با استیکرهای خودم تو روابط عادیم.  که یعنی تو هم برام عادی هستی.  هیچ جایگاه و هیچ موقعیتی بر من تحمیل نمیشه. 

خودمم. 

و با همین حال می کنم. 

دیگه این قدر تو فضای بی بروزی هستم، نمی رم به طرف بگم فلانی دوست دارم.  یه که چی می زنم ته هر کاری که بخوام کنم، نه از افسردگی! 

ازینکه واقعا فایده ت چیه؟

و یادم میاد که اگه عشق بروز داده بشه، لگدمال میشه. 

باید سکوت کرد. ..

همین.