فاطمیه در راه است...
معجره ترین واژه ی دنیا کلمه فاطمه است. به ناگاه زبان تر می کنیم و می گوییم فاطمه! شریعتی و حاتمی کیا چقدر زیبا آن را تلفظ می کنند همان فاطمه... فاطمه را باید مزه مزه کنی... مانند محمد. محمد شیرین است. کام را معطر می کند و شیرین... یه مزه ی سبز! اما فاطمه کمی متفاوت تر است. محمد را باید برای کمبودهایت، خستگی هایت، غم هایت مزه مزه کنی... اما فاطمه جنس دیگری دارد...
فاطمه جنس زن است... جنس تنهایی های زنانه... جنس محبت... آن هم محبت به که؟ علی...
فاطمه را صدا بزن برای طعم تلخ بی مادری.... برای طعم تلخ نوازش های نداشته... برای طعم فیروزه ای مدارا... برای صدای گریه هایش که بر گریه های تو مستولی ست...
فاطمه را برای روح درونت و جمال و لطافتت صدا بزن. خواهی مرد باشی یا زن... نیازمند مادری. مادری که دستانش منتظر نوازش توست.
فاطمه را برای درد ها و زخم هایت صدا بزن. دستانش را بگیر و روی زخم دلت بگذار و بگذار تا خوب خوب آرام شوی..
فاطمه را برای درد یتیمی صدا بزن... یتیمی عشق... یتیمی بی کسی... یتیمی سکوت های پر از غم... یتیمی پدر و یتیمی مادر... یتیمی امام آواره مان... یتیمی انتظار... یتیمی زیارت امام رضایی که دل تنگ می شود به نهایت چاه ویل...
فاطمه را برای عزای حسین صدا بزن... برای عزای آقایی که آتشش خاموش نیست. آقایی که چهره ای خوش دارد... آقایی که صدای زیبا و محاسن نرمی دارد.
فاطمه را برای خجالت از علی صدا می زنم... چرا که هیچ چیز ندارم... هیچ...
دلم به مادرشان خوش است. خانوم! مادر من می شوی؟
بعید نیست که از طعم تلخ انتظار، زجه زنان ،دختری را در خیابان ببینی که دست به دامان این زن و آن زن می شود و التماس می کند: خانوم! مادر من می شوی؟
فاطمه
دیگر گدا به چه کسی می گویند؟
پ.ن
تقدیم به زهرا که همان مصداق فاطمه ست.
پ.ن
انک انت العلیم الحکیم...
احساس کردم تو هم امام عطشان منو دیدی...امام عزتمندم...دلم داره براش پر میکشه...پس کی میشه برم پیشش؟ اون که میدونه من تنهایی نمیتونم چرا نمیاد سراغم؟ کی میاد منو با خودش ببره؟ دیگه ازین بیشتر میخواد منو تشنه ی خودش کنه؟چرا نمیاد؟ مگه پسرش نیست؟ چرا نمیان سراغم؟
دلم برای صدای نفساش تنگ شده...
جای ایشون در قلب ماست. اطراف خلوت کن تا حضورشونو درک کنی