طرد شدگی

دیروز اولین باری بود که کانسلر می زدم زیر چشمام و یه ذره هم ریمیل زدم به چشمام.  شاید برای شما خنده دار باشه که یه دختر 28 29 ساله اولین باره داره ریمل می زنه.  ولی برای من گریه آور بود.  از حجم شور عجیبی که به تک تک سلولهای مرده م وارد شد.  انگار اون برس نرم ریمل مژه هامو نوازش کردن و زنانگی رعد و برق زد و انرژی شد و رفت تو تمام جونم. اره من حالم خوب بود. خوب خوب... شب خوابم نمی برد. زنده شده بودم. تمام انرژیای منفی ای که این روزها سنم بهم وارد می کنه تف شدن و پریتاب شدن بیرون. من خوشحال بودم. جوان بودم. نشاط و سرزندگی...

خب تجربه خوبی بود. بهم یاد داد که دخترم و باید باشم. بر خلاف اون چیزی که تو فامیل ما به عنوان دختر بودن تعریف میشه. 

تو این مدت مثل تراکتور کار کردم. طرح فیلمنامه، کار پژوهش، کلی دیتا و. .. برای محیط کارم حاضر می کردم و از من تقدیر می شد که چقدر فعالی و خوبی و. ..

این ماه رمضان بدترین و شایدم بهترین ماه رمضان زندگی من بود.  به شدت از نظر جنسی هایپر بودم و پدرم درومد. اول ماه هم یکی از همکارانم رفتار توهین امیز و تحقیرامیزی باهام داشت طوری که یه مدت طولانی فقط گریه کردم. اما طردم کردن. تو محیط کار طرد شدم. و واسه اینکه خودمو ثابت کنم به مدیر، مثل خر کار می کردم.  خر ِ هات! 

چه انرژی ای ازم رفت.  کل روز می خوابیدم که گند نزنم. بعد از افطار هم که هیچی نابود بودم از فشار.  به حدی که همه غذاهام  می سوخت و مامانم همش دعوا داشت باهام که کجایی؟ عاشقی؟ مستی؟ و خب تحقیرهای همیشگیش که خوب شد شوهر نکردی!  با بیل پست میاوردن و منم اصلا نمی خوام یه زن مطلقه خونم باشه و...  :|

و من نمی تونستم بگم که یه شرایط فیزیولوژی داغون دارم! 

حالا فکر کنید همه اینا تو رمضان باید رخ بده. آدمی که به مذهب معتقده باید دقیقا از همین مسیر اونم تو رمضان نابود شه و حس سرزنشگر درونشم مربا بازی دربیاره جلو دین و دیانت که خاک تو سرت!!!! 

تف به مجردی! 

رمضان تموم شد. 

من دیگه تلاشمو کردم که وضعیت جنسی و عاطفیم بهتر شه. برای ترس از طرد شدن کار نکنم. برای تعریف فامیل از دختر ارزش قائل نباشم و به زنانگیم احترام بذارم. 

این بود انشای من درباره آثار طرد کردن خود!

پ. ن

خوشحال نیستم که داری ازدواج می کنی!  ولی خوشبخت بشی.